Spotkanie w małej grupie

Liderzy i Animatorzy
Typografia
  • Mniejsza Mała Średnia Duża Największa
  • Domyślnie Helvetica Segoe Georgia Times

Mała grupa podobna jest do gniazda, gdzie dorosłe ptaki starają się nauczyć pisklęta latać. Najlepszy jest własny przykład, gdyż pokazuje, że jest to możliwe i wspaniałe! Ważne są więzi, zaufanie, bliskość, ciepło, opieka, pokarm, ochrona - jak w rodzinie. Najważniejsze natomiast bywa wyczucie czasu – nie uczymy latania jajek. Czasem długo trzeba czekać, cierpliwie ogrzewać je aż wyklują się pisklęta i wyjdą ze skorupy. Potrzebują dużo ciepła i miłości. Artykuł jest fragmentem książki pt. Instrukcje i Inspiracje: ZOBACZ WIĘCEJ).

„Między sobą zachowujcie pokój.
Upominajcie niekarnych,
pocieszajcie małodusznych,
przygarniajcie słabych,
a dla wszystkich bądźcie cierpliwi.
Zawsze się radujcie,
nieustannie się módlcie.
W każdym położeniu dziękujcie...
Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie.
Wszystko badajcie, a co szlachetne – zachowujcie.
Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła.
Sam zaś Bóg pokoju niech uświęca was całych,
aby nietknięty duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się
na przyjście Pana naszego,
Jezusa Chrystusa.
Wierny jest Ten, który nas wzywa:
On też tego dokona”

1Tes 5,13-24;

Mała grupa podobna jest do gniazda, gdzie dorosłe ptaki starają się nauczyć pisklęta latać. Najlepszy jest własny przykład, gdyż pokazuje, że jest to możliwe i wspaniałe! Ważne są więzi, zaufanie, bliskość, ciepło, opieka, pokarm, ochrona - jak w rodzinie. Najważniejsze natomiast bywa wyczucie czasu – nie uczymy latania jajek. Czasem długo trzeba czekać, cierpliwie ogrzewać je aż wyklują się pisklęta i wyjdą ze skorupy. Potrzebują dużo ciepła i miłości.

Narodzeni z Ducha Świętego są jak ptaki, a ochrzczeni są jak jajka, (to potencjalni chrześcijanie) – dziś to ogromna różnica, ale jutro może już nie istnieć. Musimy jednak ją uwzględniać, aby nie szkodzić (im i sobie) bądźmy uważni i trwajmy w prawdzie miłując bardziej... Zwykle, Rekolekcje Ewangelizacyjne (REO) są pierwszym, początkowym etapem dłuższej formacji we wspólnocie, dlatego ich uczestnicy są zachęcani do nawiązania nie tylko swojej osobistej relacji z Bogiem, ale też nowych, chrześcijańskich relacji między sobą. Ważne jest nie samo przekazanie pewnych treści, (które stawiają uczestników przez decyzją zawierzenia swojego życia Jezusowi), ale też zbudowanie dobrych, przenikniętych miłością braterską relacji w małych grupkach i w całej wspólnocie. Odpowiedzialność za to zadanie spoczywa głównie na animatorach grup.

Jest to bardzo ważne i zarazem niezwykle trudne, ponieważ osoby nowe, dopiero wchodzące do wspólnoty mają zupełnie błędne wyobrażenia o tym, czym są relacje między nami. Osoby te jeszcze nie doświadczają obecności Boga i nie mają świadomości, że On słyszy i widzi wszystko to, co mówimy lub robimy. Dla nas Jezus jest wśród nas obecny, (choć niewidzialny) i kiedy mówimy świadectwa o Jego łasce to naprawdę ku Niemu kierujemy dziękczynienie („Chciałbym podziękować Panu za to, że…”) i Jemu oddajemy chwałę („Chwała Panu!”). Gromadzimy się wokół Boga i dla Niego oraz ze względu na Niego otwieramy się na siebie nawzajem. Dlatego każde spotkanie grupy rozpoczynamy modlitwą do Ducha Świętego, szczerą osobistą prośbą o łaskę wiary. Trudno im też zmienić nagle wszystkie przyzwyczajenia wyniesione ze świata, gdzie normą jest rywalizacja, ocenianie innych, interesowność, szukanie uznania, budowanie relacji na zasadzie odwzajemnienia się i zrywanie więzi, gdy nie są miłe, satysfakcjonujące bądź korzystne. Okazuje się, że musi upłynąć sporo czasu zanim dotrze do nich ta prawda, że wszyscy jesteśmy nieśmiertelni i dlatego relacje między nami muszą być inne. Wszyscy jesteśmy w drodze ku ostatecznemu celowi życia i każda decyzja, podjęte działanie lub zaniedbanie oddala nas lub zbliża do nieba. Możemy sobie w tej drodze pomagać lub przeszkadzać, dlatego nasze relacje są bardzo ważne.

Wiemy, co mamy robić – Jezus wzywa nas do szczerej miłości, przebaczania sobie wzajemnie, upominania i błogosławienia, troszczenia się o tych, którzy potrzebują pomocy. Cały zespół prowadzący rekolekcje, ale szczególnie animatorzy muszą pamiętać, że to właśnie uczestnicy są tymi, których Bóg przysłał, aby mogli wśród nas doświadczyć bezinteresownej miłości. To oni potrzebują naszej uwagi i pomocy, szczerej troski, przyjęcia takimi, jacy są.

1. Czy nadaję się na animatora?


Gdy stajesz przed Bogiem w postawie bezradności i mówisz „Panie! Nie mam żadnych pomysłów, żadnych odpowiedzi! Ja nic nie mogę!” wtedy raduje się całe Niebo! Nikt z nas nie jest Bogiem i nikt z nas nie może zbawić innego człowieka! Bardzo ważna jest świadomość i postawa stawania w prawdzie przed Bogiemw bezradności, z pustymi rękami, bo tylko wtedy BÓG MOŻE DZIAŁAĆ! Dajemy Jemu pierwsze miejsce! Naprawdę Go przyzywamy, gdy wiemy, że TYLKO ON może coś uczynić! Kwalifkacje do bycia animatorem – te, jakich wymaga Jezus – „Czy Mnie miłujesz więcej niż inni?” Dla Boga liczy się tylko Twoja relacja do Niego; nic innego (inteligencja, talenty itd.), bo to wszystko On sam może Ci dać. Gdy Go miłujesz to jesteś otwarty i wierny: trwasz na modlitwie i słuchasz i czynisz to, co On powie.

To nie jest sprawa emocji, wzruszeń, deklaracji i marzeń, ale poznania Boga, posłuszeństwa, czynów, które stają się postawami.
Poniżej najważniejsze etapy, skoki jakościowe, które wskazują, że jesteś na właściwej drodze.

1. Czy dokonałeś już najważniejszego odkrycia w życiu?

2. To prawda, która wyzwala i postawa dająca wewnętrzną wolność: „Bóg istnieje – i to nie ja Nim jestem!”

3.
Myśli Boga, a moje myśli (zamysły) Iz 55,6-11;

Ludzie nieustannie spotykają się w różnych grupach wokół jakiś spraw i idei (bożków) Np. pieniędzy, polityki, sportu lub innego hobby. Mała grupa ma się
spotykać z Jezusem Chrystusem – słuchać Go, uczyć się od Niego nowego sposobu myślenia, postrzegania świata i siebie, nowej postawy serca i działania. Koniecznie trzeba być uczniem Boga. Inaczej mogę usłyszeć „Zejdź mi z oczu, – bo nie myślisz o tym, co Boże, ale myślisz po ludzku!” To Słowo Boże, gdy je rozważamy odnawia nasz umysł.

Drogi Boga, a moje drogi (sposoby) Iz55,6-11; Środki nie uświęcają celu! To, w jaki sposób coś robisz, czym się posługujesz (prawdą czy kłamstwem), jakimi sposobami (drogami) osiągasz cel – to wszystko – pokazuje, jaki duch Cię prowadzi (Czy to Duch Święty?) i kto jest Twoim Panem (Czy tego nauczył Cię Jezus?)

4. Jak nie zasłonić sobą NIEWIDZIALNEGO (Boga)?
To pytanie o pokorę, czyli prawdę. Chodzi nie tylko o to czy chcę „błyszczeć” i zabiegam o podziw w oczach ludzi, ale czy pozwalam innym na głupotę przypisywania mi tego, co jest dziełem Boga. Pokora nie polega na szukaniu w sobie wad (przestanę myśleć o sobie dobrze i będę myśleć o sobie gorzej), lecz na tym, że myślę o sobie mniej (przestaję być w centrum). Natomiast więcej dziękuję, wpatruję się w Boga i ku Niemu kieruję wzrok innych.

5. Co mogę dać innym ludziom?
Tylko to, co mam mogę dać innym. Jeśli spotkałam Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego i poddałam się prowadzeniu Ducha Świętego to mam dla nich świadectwo miłości Boga, czyli miłość i prawdę. Miłość chrześcijańska to pragnienie
zbawienia dla drugiej osoby, pragnienie szczęścia pełnego i trwałego, wiecznego
– Nieba. („Miłujcie się wzajemnie jak Ja Was umiłowałem” mówi Jezus).

6. Kim jestem? (J14,1-2; Mk12,24-27;)
Prawda, w którą wierzę, bo objawił mi ją Jezus Chrystus, mój Pan: „JESTEM NIEŚMIERTELNY” i pragnę dotrzeć do miejsca w NIEBIE, które przygotował dla mnie Bóg!” Ta prawda jest też dla Ciebie: „Jesteś nieśmiertelny! I pragnę spotkać Cię w niebie!”

7. Razem wejść do nieba to CEL I SENS ISTNIENIA MAŁEJ GRUPY Dlatego mamy wspierać się w tej drodze – PODRÓŻY DUCHOWEJ poprzez: świadectwo wiary, modlitwę wzajemną, zachętę do czerpania łask ze źródeł sakramentów Kościoła, miłość braterską i wzrost w poznaniu Chrystusa w Duchu Świętym.

8. Zawsze Bóg jest z nami! To Jego obietnica dla tych, którzy Go miłują! Bóg nas nigdy nie przestanie kochać i nie zawiedzie nas, nie porzuci, nie zapomni. Natomiast nasza miłość jest czasem tylko pustą deklaracją. My odchodzimy i zapominamy o Bogu, a przy tym łudzimy samych siebie, bo „w Jego Imię coś robimy”. Możemy jednak poznać prawdę o naszej relacji z Bogiem, gdy przyjrzymy się tym przestrzeniom naszego życia, które są najważniejsze:

CO DOKONUJE SIĘ NA SPOTKANIU GRUPY?

A. Modlitwa – żywa codzienna modlitwa (w tym także za członków grupy przez
siebie animowanej)
B. Łączność z Kościołem – wyrażona przez życie sakramentalne
C. Formacja – troska o pogłębianie własnej wiary (rozważanie Słowa Bożego, lektura duchowa, nauczanie Kościoła, KKK)
D. Świadectwo – dawanie świadectwa żywej wiary

„Co zrobiłeś z tymi, których Ci powierzyłem?”
Życzę nam wszystkim abyśmy na tak postawione pytanie mogli powiedzieć za Jezusem: „Nie utraciłem żadnego z tych, których mi dałeś”. Aby tak było należy sobie uświadomić odpowiedzialność, jaka na nas spoczywa, gdy podejmujemy się tej posługi. I choć wszyscy członkowie naszej małej grupy są osobami wolnymi i postępują według własnego osądu, to musimy mieć świadomość oddziaływania bezpośredniego i pośredniego poprzez naszą postawę, słowa i czyny.

2. Co dokonuje się na spotkaniu grupy?


Celem spotkania w grupie jest dzielenie się tym, co otrzymałem od Boga, czyli mówienie, co On mi wyjaśnił, pokazał, uczynił. Dlatego skupiamy się na łasce i darze Boga, a nie ludzkich poglądach. W ten sposób stajemy się świadkami (składamy świadectwo), ponieważ doświadczamy działania Boga w nas: w swoim umyśle, sercu, duchu. Mówienie możesz rozpocząć: „Chcę dziękować Bogu za to że…”, a zakończyć swoje świadectwo słowami: „Chwała Panu!”

Na spotkaniu małej grupy dzielenia możesz powiedzieć i usłyszeć od innych osób:, jakie zrozumienie, otrzymali od Boga, czym Duch Święty poruszył ich podczas słuchania katechezy. Najważniejsze jest jednak, aby każdy podzieli się tym, co odkrył podczas codziennego rozważania Słowa Bożego. Spotkanie małej grupki odbywa się zwykle po katechezie i trwa ok. 30 minut. Ten kolejny krok, będzie miał taką samą strukturę jak spotkanie całej wspólnoty – czuwa nad tym Animator.

1. Prośbą do Ducha Świętego (lub świadomie z uwagą wykonując znak krzyża) zaczynacie modlitwę o doświadczanie obecności Boga i otwarcie na Jego łaskę, dar zrozumienia, poznania rzeczywistości duchowej, odkrycia, jaki jest Bóg i do czego nas zaprasza.

2. Słuchasz, co Duch Święty mówi przez świadectwa osób dzielących się swoim spotkaniem z Bogiem podczas codziennego rozważania Słowa Bożego. Zapamiętujesz to, co najbardziej Cię poruszyło. Sam też mówisz, co odkryłeś, jako prawdę skierowaną do Ciebie w tym tygodniu. Oprócz odpowiedzi na pytania postawione w tym tygodniu (w podręczniku), możesz przynieść swój dziennik duchowy, by do niego zaglądać. Twoje dzielenie się własnymi refleksjami jest darem dla innych osób z grupy.

3. Odpowiadasz Bogu dziękując za to, co Ci pokazał (po każdym świadectwie mówimy „Chwała Panu!”) i

4. Rozlewasz łaskę na innych ludzi (włączając się w modlitwę grupki dzielenia na zakończenie) – prosisz, aby Słowo Boga, które dotknęło serca wypełniło się w życiu każdego z was.

3. Zasady spotkania w grupie


Na spotkaniu małej grupy dzielenia obowiązują pewne ZASADY Mają one pomóc nam w nawiązaniu relacji nowego rodzaju, zupełnie innych niż znane nam dotąd w świecie. Są to relacje, jakich pragnie dla nas Bóg. Jezus uczy nas spotkać drugiego człowieka bez uprzedzeń, szczerze przyjąć go takim, jakim dziś jest, bez osądzania, pouczania, naprawiania i rywalizacji.

ZASADY SPOTKANIA W GRUPIE DZIELENIA

1. W czasie spotkań dziel się tylko swoim osobistym przeżyciem, a nie ogólnymi stwierdzeniami. Nie używaj formy: „powinno się”, „człowiek musi” Wypowiadaj się w pierwszej osobie liczby pojedynczej (a nie mnogiej), czyli: Ja, (nie my), mnie, (nie nas).

2. Pamiętaj, że każde spotkanie ma konkretny cel (i temat), więc unikaj wątków małoistotnych i pobocznych.

3. Nie zachęcaj do dyskusji ani jej nie rozpoczynaj.

4. Nie napominaj. Nie oceniaj, nie komentuj. Wypowiedź twoja i innych nie jest dobra ani zła – jest po prostu przeżyciem.

5.
Nie musisz ani przyjąć ani odrzucić wypowiedzi innych.

6. Nie chwal innych, nie potwierdzaj niczego, ani nie udzielaj rad, ani nie pytaj. Pytanie może dotyczyć jedynie twojego problemu.

7. Nie przerywaj milczenia. Każdy potrzebuje czasu, aby się wypowiedzieć. Nie spiesz się.

8. Nie musisz mówić wszystkiego. Ale to, co mówisz musi być prawdziwe i ważne.

9. Stopień szczerości początkowo jest bardzo ograniczony. Otwarcie przychodzi z czasem. Tak, jak tobie, innym też nie jest łatwo mówić o sobie.

10.
Jesteś zobowiązany do dyskrecji. Całe spotkanie grupy jest objęte tajemnicą – to pozwala zbudować klimat zaufania.

Informacja o plikach cookie

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.