Świadectwo: Jak mówić swoje świadectwo?

Liderzy i Animatorzy
Typografia
  • Mniejsza Mała Średnia Duża Największa
  • Domyślnie Helvetica Segoe Georgia Times

Świadectwo to słowne wyrażenie tego, jak Jezus przemienił moje życie. Ma ono charakter przeżyciowy i osobisty. Dlatego składaniu świadectwa towarzyszy wzruszenie i inne emocje, które mają swoją moc przemawiania do serc innych
ludzi. 
Nie należy ukrywać swojego wzruszenia pod maską powagi – nie można dystansować się do własnej wypowiedzi. Kiedy mówimy o konkretnych wydarzeniach to nie są to tylko informacje, lecz o wiele więcej: osobiste przekonanie, szczerość i zaangażowanie emocjonalne. Czytanie z kartki, własnego, ale już zapisanego świadectwa, (by zapanować nad emocjami) świadectwa uporządkowanego, poprawionego stylistycznie, jest tak sztuczne jak reklama. Nie należy też mówić świadectwa w czasie, gdy (z jakiegoś powodu) nosimy w sobie emocje negatywne (rozpacz, ból, smutek). Ludzie szybciej i mocniej odbierają komunikaty niewerbalne i mowa ciała jest dla nich prawdziwsza, bardziej przekonująca niż nasze piękne słowa zapewniające o radości otrzymanej w spotkaniu z Bogiem. Artykuł jest fragmentem książki pt. Instrukcje i Inspiracje: ZOBACZ WIĘCEJ).


CZTERY CECHY CHARAKTERYSTYCZNE DLA ŚWIADECTWA:

1.
RADOSNE
– Ewangelia, to zwiastowanie wielkiej radości (Łk2,10) nie może być skutecznie przekazywana inaczej jak tylko z radością. Świadectwo powinno być otoczone atmosferą radości, powinien mu towarzysz uśmiech, autentyczność słów i przekonanie w naszych oczach, w spojrzeniu. Radość jest widocznym znakiem tego, kto znalazł ukryty skarb! Nie chodzi o radość biorącą się z braku problemów, ale o „radość w Panu, który jest naszą ostoją” (Ne 8,10;).

2.
KRÓTKIE (2-5 minut) – świadectwo powinno koncentrować uwagę na tym, co najważniejsze, czyli na zbawczym działaniu Boga, bez wchodzenia w przypadkowe czy skomplikowane szczegóły. Zbyt długie opowiadanie męczy słuchaczy, staje się nudne, gdy „traci się z oczu Boga”. Nie trzeba opowiadać całego życia, wystarczy jedynie to, co pozostaje w bezpośrednio związane z nawróceniem. Sytuacje grzechu powinny być traktowane z dużą rozwagą. Nie należy wskazywać osób, które mogłyby być dotknięte tym, co się o nich opowiada. Nie trzeba też wyolbrzymiać ani naszego grzechu, ani zbawczego dzieła Bożego (koloryzując, wyszukując cuda czy powiększając czyny). Przesada zagłusza czystą prawdę, naraża nas na podejrzenie, że chcemy się popisywać albo manipulować słuchającymi.

3.
CHRYSTOCENTRYCZNE – czyli skoncentrowane na Jezusie. Świadectwo nie powinno koncentrować uwagi na tym, kto je wygłasza, lecz na samym Chrystusie i na Jego zbawczym dziele. Najlepszym przykładem jest tu Maryja, która wykrzyknęła: „wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmogący” i oddaje chwałę samemu Bogu: „święte jest Jego imię” (Łk 1, 49;). W naszej wypowiedzi zaimek osobowy osoby pierwszej >ja<, Np. „ja uczyniłem, ja zmieniłem, ja mam” nie powinien występować prawie wcale. Zdanie powinno raczej brzmieć: „Jezus mnie zbawił…, Pan przyszedł mi na ratunek…, Pan dał mi swego Ducha… itd. Przesłanie „Wzywałem Pana, a On zmiłował się nade mną” nie powinno zawierać porad „magicznych” np. „odmów to 7 razy – ta modlitwa działa” jakby coś zależało od formy, albo innych naszych działań, a nie od szczerego spotkania z Bogiem.

4.
OPARTE NA FAKTACH – nie jest przekonywującym świadectwem opowiadanie o tym, co czułam, co mi się wydawało i jak te odczucia się zmieniały, jeżeli nie podamy konkretnych faktów, a pozostaniemy tylko przy ogólnikach.

Ważne jest miejsce, czas, ludzie, przedmioty, wydarzenia i ich następstwa – to, co namacalne i sprawdzalne. Ma to być prawdziwa historia, która wydarzyła się w naszym życiu i może wydarzyć się także w życiu słuchaczy.

PODSUMOWANIE
Świadectwo jest opowiadaniem o dziełach Boga.
Jego celem jest oddanie Bogu chwały i uświadomienie innym ludziom potęgi Jego miłości.
Mówiąc świadectwo odpowiadamy na pytanie: „Za co chcę Bogu dziś podzię-
kować?
” i mamy świadomość, że On to słyszy
Mówimy z serca (nie czytamy z kartki)
Z radością mówimy o tym, jak Bóg zmienił nasze życie i nas samych: nasze
myślenie, postawy, serce – jesteśmy Mu za to wdzięczni.
Zachęcamy innych, aby zaufali Bogu
Każde autentyczne świadectwo powoduje u słuchaczy chęć uwielbienia Boga,
wzbudza w nich nadzieję, zaufanie i odwagę, by zaprosić Boga do swojego życia
i powierzyć się Jego miłości.

Artykuł jest fragmentem książki pt. Instrukcje i Inspiracje: ZOBACZ WIĘCEJ).
Zobacz także: Jak mówić świadectwo na podany temat? (Seminaria Extra)

Informacja o plikach cookie

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.