W dzień spowiedzi świętej przed rocznicą Pierwszej Komunii Świętej udało mi się przed nabożeństwem majowym wyspowiadać czworo dzieci. Troje spośród nich ostatni raz u spowiedzi było... rok temu. Można by zadać pytanie: czyja to wina? I takie pytanie często stawiam, ale gdy się nad tym na spokojnie zastanowić, to pytanie o winę wcale nie jest najważniejsze...

Modlitwa według modelu pięciu kluczy to modlitwa uwolnienia, dzięki której bardzo wiele osób odzyskuje pokój serca, radość z życia i wiarę w siebie. Często osoby po takiej modlitwie pierwszy raz w życiu mają okazję poczuć bliskość Boga Ojca i siłę Jego błogosławieństwa, czują się naprawdę kochane i akceptowane za to, kim są, ze swoimi słabościami, zranieniami, całą historią życia, ale także bez konieczności zasługiwania na miłość, bez poczucia paraliżującej samotności i przekonania, że nikt nigdy ich nie chciał lub nie kochał.

Odwiedzając różne wspólnoty z całej Polski, usłyszeć można odmieniane przez wszystkie przypadki słowo „kryzys”. Odnowa jest w kryzysie, Kościół kryzysuje etc. Ironizując, można by powiedzieć, że tego typu zwroty padają ostatnio w Odnowie równie często, co: „Przyjdź, Duchu Święty!”

Dixit
To gra słowna, która pozwala wejść w świat wyobraźni: powiedziałabym, że baśniowy, czasem surrealistyczny, piękny. Bazuje na skojarzeniach – każdy gracz ma 6 kart z różnymi ilustracjami, jedna osoba w turze podaje skojarzenie do wybranej przez siebie karty (nie pokazując, którą wybrała), a pozostali gracze wybierają spośród swoich kart tę pasującą do hasła – ich zadaniem jest zgadnąć, która karta jest właściwa. Zasady są banalne, ale ta gra na pewno taka nie jest! Pamiętaj, że Twoje skojarzenie nie może być ani zbyt oczywiste, ani zbyt trudne, ponieważ ma to wpływ na punktowanie.

W ODPOWIEDZI NA PROŚBY LIDERÓW I ANIMATORÓW PUBLIKUJEMY TEKST GOTOWEJ KATECHEZY WSTĘPNEJ

Niech będzie uwielbiony Jezus Chrystus, nasz Pan! Amen.

Witamy się w imię Jezusa, ponieważ On sam powiedział: „[…] gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich" (Mt 18,20), a my wiemy, że jest prawdomówny i tak jak obiecał, jest i będzie z nami aż do skończenia świata (por. Mt 28,20b).

Podstawowa prawda nauki katolickiej brzmi: Bóg jest jeden w trzech Osobach: Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty. Osoby Boskie stanowią jedno. Są ze sobą złączone przez wzajemne relacje doskonałej, boskiej miłości. Cała Trójca Święta uczestniczy w kreacji świata oraz człowieka, uczestniczy w świętej historii Izraela obecnej na kartach Starego Testamentu, następnie w wydarzeniu Wcielenia Syna Bożego, który się „poczyna za sprawą Ducha Świętego z Maryi Dziewicy" (Credo), Odkupienia świata oraz powołaniu Kościoła, wspólnoty ludzi wierzących, jako powszechnego sakramentu zbawienia. Bóg-Osoba jest stale obecny w świecie. Zaprasza ludzkość do komunii ze sobą w Eklezji, której drzwi pozostają zawsze otwarte dla każdego.

Czym jest uwielbienie Boga? Jak to robić zgodnie z nauczaniem Kościoła katolickiego? Czy są jakieś różnice w uwielbianiu Boga po katolicku i nie po katolicku? Żeby odpowiedzieć na te pytania, spróbujmy najpierw zobaczyć, co o uwielbieniu Boga mówi sam Bóg w swoim Słowie. Bardzo mi się podoba przepiękne wezwanie do uwielbienia z Księgi Tobiasza.

„Uwielbiajcie Boga i wysławiajcie Go przed wszyst­kimi żyjącymi za dobrodziejstwa, jakie wyświadczył wam – w celu uwielbienia i wysławienia Jego imienia. Ogłaszajcie przed wszystkimi ludźmi dzieła Boże, jak są godne uwielbienia, i nie wahajcie się wyrażać Mu wdzięczności" (Tb 12,6).

Księże proboszczu, ruch charyzmatyczny nie jest Księdzu obcy. Jaka była Księdza historia?

To prawda, spotykałem się ze wspólnotami jeszcze w seminarium. Na naszym roku zawiązała się grupka kleryków inspirowanych duchowością karmelitańską. Później odkryliśmy, że chcemy wejść przez życie kleryckie w kapłaństwo właśnie jako taka wspólnota. Wyglądało to tak, że spotykaliśmy się, za pozwoleniem ojców duchownych i rektora, na krótkie spotkanie modlitewne. Doświadczenie spotkania małej grupy różniło się od życia w ogromnej społeczności semi­naryjnej. Dodam, że trudno było o bliskie relacje ze wszystkimi na całym roku, ponieważ nasz rocznik był bardzo duży (wyświęcono nas trzydziestu dziewięciu tylko dla diecezji lubelskiej, nie licząc dochodzą­cych kleryków z diecezji zamojsko-lubaczowskiej i zakonników).

Katolickość to nie etykietka określająca przynależność do grupy wyznaniowej czy ściśle określonej wspólnoty religijnej, ale to jeden z podstawowych przymiotów Kościoła. I choć katolickość charakteryzuje również konkretny Kościół, do którego należymy i w którym chcemy doświadczać relacji z Bogiem i z ludźmi, to jest ona przede wszystkim przymiotem Boga, który chce być dla wszystkich i do wszystkich posyła swojego Syna Jezusa Chrystusa i udziela Ducha Świętego. W tym znaczeniu katolickość Odnowy w Duchu Świętym jest jednocześnie jej otwartością i aktywnością wobec wszystkich ludzi, aby głosić im Jezusa i z nimi wyznawać Go, jako Pana i Zbawiciela oraz jej działaniem w ramach wspólnoty wspólnot, którą jest Kościół.

Informacja o plikach cookie

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.