Chrzest w Duchu Świętym jest jednym z podstawowych pojęć i doświadczeń wszystkich współczesnych ruchów charyzmatycznych, zarówno katolickich jak i protestanckich. Wspólna konstytucja Pentekostalnych i Charyzmatycznych Kościołów Ameryki Północnej (PCCNA) wyznaje: „Wierzymy, że pełna Ewangelia obejmuje świętość serca i życia, uzdrowienie ciała i chrzest w Duchu Świętym uwidaczniający się w mówieniu językami, jak Duch pozwala mówić”.
Mimo iż, początki Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym sięgają korzeniami wspólnot zielonoświątkowych, jednak katolicka wizja wielu kluczowych pojęć ruchu jest odmienna. Odrębność ta wypływa m.in. z odmiennej egzegezy biblijnej tekstów nowotestamentalnych i różnic doktrynalnych w nauce o sakramentach, o łasce i o Kościele.
Rozwój katolickich wspólnot charyzmatycznych, które Paweł VI nazwał „szansą dla Kościoła i świata” domaga się jasnego, teologicznego opracowania m.in. tematu chrztu w Duchu Świętym i jego relacji do sakramentów chrztu i bierzmowania. Od 1967 r., kiedy to grupa katolickich profesorów i studentów z Uniwersytetu Dusquesne w Pittsburgu doświadczyła fenomenu wylania Ducha Świętego, kwestia ta była już podejmowana przez wielu znaczących teologów polskich i zagranicznych. Ze względu na formę, artykuł ten jest tylko zarysem ujęcia podjętej w temacie kwestii relacji chrztu w Duchu Świętym do sakramentów chrztu i bierzmowania. Stanowi on próbę zaprezentowania najbardziej istotnych ujęć tych kwestii w myśli biblijnej, pisarzy starochrześcijańskich i współczesnych teologów.
Zeszyty Odnowy w Duchu Świętym to oficjalne pismo formacyjne Katolickiej Odnowy w Polsce.
Odwiedzając różne wspólnoty z całej Polski, usłyszeć można odmieniane przez wszystkie przypadki słowo „kryzys”. Odnowa jest w kryzysie, Kościół kryzysuje etc. Ironizując, można by powiedzieć, że tego typu zwroty padają ostatnio w Odnowie równie często, co: „Przyjdź, Duchu Święty!”
