Pełnia życia w łasce uświęcającej jest darem miłości Boga. Syn Boży przyniósł i ofiarował nam ten dar, ponieważ przyszedł na ten świat po to, abyśmy mieli życie w obfitości (zob. J 10,17). Obecnie Duch Święty pomaga każdemu z nas indywidualnie przyjmować to nowe życie i krok po kroku prowadzi nas do osiągnięcia jego pełni.
Czyni to, rozbudzając w naszej duszy zupełnie nowe, duchowe pragnienia. Wskazuje nam, jak je możemy zaspokajać, wspiera nas i uzdalnia do tego poprzez dary uświęcające. Jednak to od naszego zaangażowania zależy najwięcej. Prośmy zatem Ducha Świętego, abyśmy potrafili dążyć ku pełni życia duchowego, zachwycać się nią i radować z niej, głosząc chwałę Bożą, albowiem „chwałą Boga jest żyjący człowiek!”.
Przyjdź, Duchu Święty Ożywicielu i ożyw mnie – tchnij moc, tchnij miłość i przenikaj moje wnętrze. Objaw mi pragnienia serca Bożego i spraw, aby stały się moimi pragnieniami. Niech nigdy we mnie nie zgasną, lecz niech stają się coraz głębsze i mocniejsze. Niech nowe życie, które we mnie zrodziłeś, stale wzrasta, rozkwita i przynosi piękne, dojrzałe owoce. Chcę przyjąć pełnię Bożych łask – wskaż mi, jak mogę to uczynić i uzdolnij mnie do tego. Już dziś dziękuję Ci za to. Amen
Nowe życie w Duchu Świętym rozpoczyna się w chwili, gdy sobie uświadamiasz, że Bóg, o którym wcześniej tylko słyszałeś od innych ludzi, teraz „mówi do Ciebie, dotyka Cię”, naprawdę jest tu i teraz, blisko Ciebie. Mam nadzieję, że już tego doświadczyłeś. Zakładam, że nie tylko usłyszałeś o tym, iż Bóg jest Miłością, ale także masz osobiste doświadczenie Jego miłującej obecności. Doskonale pamiętam tę pierwszą radość! Dziś chcę podzielić się moimi odkryciami dotyczącymi rozwoju nowego życia w Duchu Świętym, które wtedy we mnie się zrodziło. Zatem ta katecheza jest przeznaczona dla osób, które świadomie zaprosiły Jezusa Chrystusa do swojego życia, uznając w Nim swojego jedynego Pana i jedynego Zbawcę oraz powierzyły swoje życie prowadzeniu Ducha Świętego. Działanie Ducha Świętego polega na oczyszczaniu nas z grzesznych nawyków, odnawianiu umysłu i uświęcaniu wszystkich przestrzeni naszego życia. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy przyjmujemy Jego uświęcające dary, trwamy w łasce i aktywnie z nią współpracujemy. Wówczas stajemy się zdolni do komunii z Jezusem (zjednoczenia z Bogiem), do życia w Bożym królestwie. Jest to przemiana tak radykalna, że mówimy o „nowym stworzeniu”. Nie możemy jej dokonać sami o naszych ludzkich siłach, dokonuje jej Duch Święty, ale On też nie może tego uczynić bez naszej woli, bez naszego udziału, bez naszego zaangażowania. Mamy swój niezastąpiony udział w tym dziele, dlatego nasze decyzje mają ogromne znaczenie. Pierwszym krokiem jest świadome odnowienie przymierza chrzcielnego, czyli więzi z Bogiem naszym Ojcem, Jezusem naszym Zbawcą i Duchem Świętym Parakletem. Taką decyzję, całkowitego zawierzenia siebie Bogu, nazywa się wyborem opcji fundamentalnej swojego życia. Jest to moment przełomowy, ponieważ doświadczenie spotkania z żywym Bogiem, który dotyka naszej duszy swoją miłością, naprawdę zmienia wszystko. To doświadczenie przenosi nas z poziomu wyznawania religii (przestrzegania prawa: nakazów i zakazów, etyki czy moralności, idei dobra, uznawania jakiś wartości) na poziom żywej relacji z Osobą, z Bogiem działającym tu i teraz. Z pewnością zauważyłeś, że doświadczenie obecności Boga jest czymś więcej niż znajomość teorii, historii biblijnej czy teologii. Jest to spotkanie z żywą Osobą, niewidzialnym, ale obecnym wśród nas zmartwychwstałym Chrystusem. Gdy zawierzamy siebie Jezusowi, to On rzeczywiście wkracza w nasze życie i odtąd zmienia je radykalnie. Dlatego tak jak historia świata, tak i nasze osobiste życie dzieli się w tym punkcie na dwie ery: „przed Chrystusem”, gdy tylko słyszeliśmy o Nim od innych osób (stare życie) i „po spotkaniu Chrystusa”, czyli po nawiązaniu osobistej więzi z Nim (nowe życie).
Zeszyty Odnowy w Duchu Świętym to oficjalne pismo formacyjne Katolickiej Odnowy w Polsce.
Odwiedzając różne wspólnoty z całej Polski, usłyszeć można odmieniane przez wszystkie przypadki słowo „kryzys”. Odnowa jest w kryzysie, Kościół kryzysuje etc. Ironizując, można by powiedzieć, że tego typu zwroty padają ostatnio w Odnowie równie często, co: „Przyjdź, Duchu Święty!”
