POSŁANI powinni wiedzieć, jaka jest ich misja i zadania. Misja zależy od wizji wspólnoty. Jezus wstępując do nieba nie posłał natychmiast uczniów, aby szli i głosili Ewangelię. Nakazał im, aby zebrali się w Wieczerniku i czekali na zesłanie Ducha Świętego. „Gdy Duch Święty zstąpi na Was będziecie moimi świadkami” (Dz1,8;). To samo dotyczy wszystkich idących w Jego Imię – muszą być namaszczeni przez Ducha Świętego, aby trwać w jedności z Chrystusem. Wtedy Bóg sam może przez nich działać. Tylko On jest Zbawcą. Nie siłą, ani nie mocą naszą, lecz mocąDucha Świętego dokonuje się cud „narodzin z Boga”(J1.12-13; J3,5;). Zawsze rozpoczynamy od modlitwy, prosząc Ducha Świętego o namaszczenie do posługi: o wszelkie potrzebne nam dary, a szczególnie o otwartość na każdą osobę i miłość wzajemną. Stale modlimy się za siebie nawzajem za wszystkich uczestników, a szczególnie, indywidualnie, imiennie za osoby ze swojej grupy dzielenia (każdy posługujący powinien być w małej grupie). Artykuł jest fragmentem książki pt. Instrukcje i Inspiracje: ZOBACZ WIĘCEJ.
Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało;
proście, więc Pana żniwa, żeby posłał robotników na swoje żniwo”
Łk10,2
I usłyszałem głos Pana mówiącego:
„Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?”
Odpowiedziałem: „Oto ja, poślij mnie!”
Iz 6,8
„Oto Ja was posyłam jak owce między wilki.
Bądźcie, więc roztropni jak węże a nieskazitelni ja gołębie.
Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje, a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał.”
Mt10,16.40;
Podejmując decyzję rozpoczęcia REO (czy innych Seminariów) powinniśmy podjąć post i modlitwę orędowniczą za uczestników. Prosimy także o modlitwę w intencji tych rekolekcji inne osoby (wspólnotę).
Pamiętamy o tym, że toczy się WALKA DUCHOWA, ponieważ ewangelizacja jest odbieraniem przeciwnikowi jego niewolników, odbijaniem jeńców. Trudności są normą i nie należy się zrażać ani zniechęcać, ani na nich skupiać. Trudności doświadczają też uczestnicy rekolekcji, ale my mamy świadomość tej walki i pewność zwycięstwa, ponieważ Miłość Chrystusa do nas zwyciężyła śmierć, nasz grzech i zło. Znamy Prawdę i chcemy ją przekazać, bo to jest nasza misja: głosić innym Chrystusa, by „poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam”. Chodzi o to, aby odkryli, że „Bóg jest miłością” i by przez wiarę odpowiedzieli Bogu z głębi swego serca i trwali w relacji miłości z Nim, bo „kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim”. (1J4,16;)
Istnieje tylko jeden skuteczny sposób, jedna tylko „droga” (1Kor 13) przekazania tej prawdy: miłować – miłować tak, jak my zostaliśmy umiłowani i przyprowadzeni do Jezusa Chrystusa naszego Zbawcy, i zanurzeni w Duchu Miłości. Dlatego przede wszystkim musimy prosić (i dbać) o stałą obecność Ducha Miłości w naszych myślach, czynach, słowach, postawach i motywacjach. I Tego Ducha mamy im przekazać.
1. Jaka jest misja i wizja wspólnoty?
Misja diakonii ewangelizacji, czyli zespołu prowadzącego REO, wydaje się dość oczywista: „Mamy przekazać Dobrą Nowinę o zbawieniu w Jezusie Chrystusie i nowym życiu w Duchu Świętym!”.
Uczestnicy REO, ochrzczeni w dzieciństwie, mają teraz możliwość świadomie odnowić Przymierze z Bogiem (zawarte w ich imieniu przez rodziców), i wziąć odpowiedzialność za rozwój swojego życia duchowego. Gdyby ograniczyć posługę ekipy do dzieła samej tylko ewangelizacji, wystarczyłoby dobre nauczanie i celebracje.
W kontekście budowania wspólnoty ta sama misja nabiera innych wymiarów.
Rekolekcje Ewangelizacyjne (REO) są pierwszym, początkowym etapem dłuższej formacji we wspólnocie. Uczestnicy REO to potencjalni członkowie wspólnoty, która te rekolekcje dla nich prowadzi, dlatego są zachęcani do nawiązania nie tylko swojej osobistej relacji z Bogiem, ale też nowych, chrześcijańskich relacji między sobą. Dlatego podczas REO ważne jest nie samo przekazanie pewnych treści, (które stawiają uczestników przez decyzją zawierzenia swojego życia Jezusowi), ale też zbudowanie dobrych, przenikniętych (braterską i siostrzaną) miłością relacji w grupkach i odnalezienie swojego miejsca we wspólnocie. Dalsza formacja natomiast, zależy od charakteru danej grupy, jej wizji i charyzmatu, ponieważ formacja ta nie jest jednolita jak w Ruchu Światło - Życie (czy innych ruchach).
Trzeba pamiętać o tym, że Odnowa w Duchu Świętym nie jest ruchem, nie ma swojego założyciela w żadnym człowieku ani reguły, przesłania, nie posiada struktur (jedynie służby i diakonie o charakterze doradczym). Odnowa w Duchu Świętym określana jest, jako strumień łaski wylany na cały Kościół (bez względu na podziały denominacyjne), aby przez doświadczenie spotkania Boga żywego odnowić wiarę, nadzieję i miłość w duszy każdego wierzącego i doprowadzić do wiary niewierzących. W Polsce większość Katolickich Wspólnot Odnowy tworzy Koordynacje na poziomie diecezjalnym i ogólnokrajowym, aby owocnie współpracować i wymieniać się swoimi doświadczeniami, służyć sobie nawzajem i podejmować różne większe dzieła wspólnie. Jednak każda wspólnota Odnowy w Duchu Świętym funkcjonuje autonomicznie, poddając się prowadzeniu Ducha Świętego, słuchając Jego rad przez rozeznanie wspólnotowe (egzystencjalne i prorockie) i odczytując z całym Kościołem znaki czasu. Każda grupa sama stara się poznać swoje szczególne powołanie, charyzmat, misję i przygotować się do jej wypełnienia przez odpowiednią formację. Istnieją grupy o charakterze wyłącznie modlitewnym, inne nastawione przede wszystkim na ewangelizację albo dzieła miłosierdzia, inne na posługę uzdrowienia wewnętrznego albo głoszenia katechezy dla określonych środowisk itd.
Wspólnota przygotowuje i posyła wybrane osoby do dzieła, jakim jest prowadzenie REO. Najczęściej są to członkowie diakonii ewangelizacji. Rada Wspólnoty z Liderem i Pasterzem powinna te konkretne osoby poznać, określić ich zadania (przynajmniej funkcje głównego odpowiedzialnego) oraz cel, miejsce i czas tej posługi. Posłani powinni wiedzieć, jaka jest ich misja i w jaki sposób łączy się ona z budowaniem tej konkretnej wspólnoty:, kto potem przejmie odpowiedzialność za dalszą formację uczestników REO, kiedy to nastąpi i w jaki sposób itd. Oczywiście nigdy nie wiadomo ile osób zechce pozostać i dalej uczestniczyć w spotkaniach tej grupy, ale ekipa prowadząca REO powinna przedstawić uczestnikom bardzo konkretną ofertę i znać odpowiedzi na pytania dotyczące wspólnoty, jakie mogą wówczas paść. Na przykład:, „Jaka jest misja, charyzmat, wizja waszej wspólnoty?”
2. Jak funkcjonuje ekipa prowadząca REO?
Ekipa prowadząca REO powinna liczyć około 6 - 16 osób. Wielkość zespołu dostosowujemy do ilości uczestników rekolekcji. Jeżeli uczestnicy będą się dopiero poznawać to korzystnie jest, aby małe grupy liczyły 8-10 osób (6-8 uczestników + 2 animatorów). Podczas rekolekcji dla osób zupełnie nieznanych, w małej grupie powinno być 2 (lub więcej) animatorów. Trzeba wcześniej ustalić, który animator jest główny
i odpowiada za prowadzenie danej grupy, a kto wspiera go i zastępuje, jako animator pomocniczy (zawsze zdarzają się jakieś nieobecności z powodu choroby itp.) Rola animatora jest tak ważna, że nie można tego lekceważyć i pozostawiać przypadkowi. Im krótsze są rekolekcje tym mniejsze tworzymy grupy, aby ludzie zdołali poznać się i nawiązać relacje
Podział zadań i odpowiedzialności W ekipie prowadzącej rekolekcje powinien być:
1. KSIĄDZ, aby zapewnić możliwość skorzystania z sakramentów (spowiedź
i Eucharystia), czuwać nad poprawnością teologiczną nauczania, poprowadzić
celebracje i wybrane modlitwy oraz udzielać błogosławieństwa.
2. LIDER ekipy i zastępca lidera to osoby, które dbają o wszystkie sprawy organizacyjne: przygotowania, podsumowanie pracy ekipy, podział obowiązków,
ofcjalne decyzje, całościowy plan rekolekcji i zapraszanie gości, kontakty z gospodarzem miejsca.
3. ANIMATORZY małych grup dbają o budowanie relacji, dobrą atmosferę
w grupie, aby każdy czuł się zaakceptowany. Zachęcają do wypowiedzi i aktywnego udziału w spotkaniu. Udzielają wszelkich wyjaśnień („Jak korzystać
z podręcznika?”). Czuwają nad przestrzeganiem zasad dzielenia się wiarą
w małej grupie (podane w podręczniku dla uczestnika str., 82) Gdy jeden
animator mówi, drugi modli się w duchu. Jedność animatorów jest świadectwem prawdy, a ich wzajemna serdeczna relacja, świadectwem miłości braterskiej.
4. SPECJALNE ZADANIA mają:
■ Animator muzyczny – powinien dokonywać wyboru pieśni do każdego tematu (sugestie są już w podręczniku dla uczestników, jako modlitwy do danego tygodnia) i przygotować śpiewnik (wersja papierowa lub
multimedia). Ponieważ celem jest nauczenie uczestników modlenia się
tymi pieśniami byłoby dobrze, aby modliła się nimi cała ekipa na spotkaniach przygotowujących.
■ Animator techniczny – powinien czuwać nad sprawnością sprzętu
(komputer, rzutnik, mikrofony itp.) oraz jakością przygotowanych prezentacji, flmów, teledysków i innych pomocy, aby nic nie zakłócało odbioru zawartego w nich przesłania. Czasem obrazy przemawiają mocniej
niż słowa…
■ Głoszący katechezy i świadectwa – powinni mówić będąc w stanie łaski
uświęcającej, pojednani i pełni Ducha Miłości. Jeżeli głoszącymi są go-
ście to lider, który ich zaprosił, przedstawia ich uczestnikom. Świadectwo
do danej katechezy lepiej jak mówi ktoś znany uczestnikom, czyli osoba
z zespołu prowadzącego REO
Świadectwa muszą być dobrane do głoszonego w danym dniu tematu, aby pokazać, że to, co Bóg obiecuje w swoim Słowie, wypełnia się w naszym życiu, w konkretnych sytuacjach, obecnie.
Jak głosić świadectwo, żeby budowało zaufania do Boga? Jak sprawić, by obudziło pragnienie spotkania Go? Te pytania są też ważne dla animatorów, którzy na każdym spotkaniu grupki mówią krótkie świadectwa w związku z dzieleniem się Słowem Bożym (rozważanym w danym tygodniu) by zaświadczyć o tym jak wypełnia się ono w ich życiu. Podpowiedzi jak przygotować się do dzielenia się świadectwem znajdziecie w rozdziale VI Świadectwo (str. 55 lub po zalogowaniu w materiałach Seminarium Extra). Katechezy powinny głosić osoby do tego przygotowane. Każda katecheza zawiera stałe elementy, których nie można pominąć, aby nie wypaczyć prawdy. Nale- ży je zaakcentować na końcu katechezy przed wezwaniem do modlitwy.
SZKICE DO KATECHEZ z omówieniem jak przygotować katechezę znajdują się w rozdziale VII KATECHEZY KERYGMATYCZNE (str. 61) lub w materiałach Seminarium Extra
